วันครู

สิบหกมกรามาบรรจบ
น้อมเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์อธิษฐาน
ดลเทพไท้ในหล้ามาบันดาล
ให้อาจารย์ สมหวังดั่งตั้งใจ
ปรารถนาสิ่งใดในประสงค์
ขอท่านจงมีความสุขทุกสมัย
ปราศจากโรคโศกหายคลายผองภัย
จิตแจ่มใสพลังแกร่งแข็งแรงเอย

กำลังใจเเทนคำขอบคุณ

...พรุ่งนี้ยังมีความหวัง
จงอย่าหยุดยั้งที่หวังไว้
ชีวิตมีค่าเมื่อก้าวไป
ตามที่หัวใจหวังและศรัทธา
วันนี้อาจท้อแท้หวาดหวั่น
ขออย่าหยุดฝัน หยุดแสวงหา
แม้ไร้แสงตะวันเมื่อจันทรา
หัวใจก็ต้องกล้าก้าวต่อไป

เพื่อฝัน เพื่อเธอ

ขอดาวที่เธอพิง
เอาไว้อิงอุ่นไอ
ขอฝันที่เธอใฝ่
เอาไว้เคียงข้างฝัน
ขอรักที่เธอกอด
เอาไว้เกี่ยวเมื่อไกลกัน
ขอใจที่เธอหวั่น
เอาให้ฉันรักษาใจ

กำลังใจ

อุปสรรคแค่ไหน ก็ไม่หวั่น
คืนและวันจะโหดร้าย สักเพียงไหน
ร้อยและพัน ปัญหาจะฝ่าไป
เพียงมีเธอ ยิ้มให้ ที่ปลายทาง

ตามหาฝัน

มีอะไรไหมที่ทำไม่ได้
ถามใจว่าวันนี้ทำอะไรไป
มีอะไรไหมที่ยังไม่ได้ให้
มีอะไรไหมที่เธอยังไม่ได้ให้ทำ

ของขวัญปีใหม่

มีของขวัญกล่องใหญ่ใส่ใจมา
อัดเเน่นด้วยความเฮฮาและสุขสันต์
บีบใส่กล่องเเห่งความรัก...ความผูกพัน
มัดด้วยเชือกเเห่งความฝัน..ความสุขใจ
ความรู้สึกดีๆ...ที่มีให้
ทั้งหมดนี้เป็นของขวัญ...รางวัลใจ
มอบให้เธอวันปีใหม่...จากใจจริง

ลองเล่าอีกสักครั้ง

บ๊อบขอใช้ที่นี่บันทึกความทรงหน่อยนะ
ไม่ได้อยากเผยเเพร่เเค่อยากให้รับรู้
วันพุธ ที่ 16 ธันวาคม พุทธศักราช 2553
เป็นวันพุธที่ไม่ธรรมดา
ได้รับรู้คุณค่าของเรา
และฝากให้ทุกๆท่านสู้ๆต่อไปนะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ชีวิตที่เรียบง่าย คล้ายพายเรือข้ามมหาสมุทร
เก็บเเรงไว้ ฮึดสู้ดูบ้าง